Over de auteur
Marianne de Ruijter (1952) is getrouwd met Kees. Ze heeft twee dochters, een zoon, drie schoonkinderen, twee bonuskinderen en is de trotse oma van acht kleinkinderen.
Ze is geboren en getogen in Gouda en woont sinds een aantal jaren in Alphen aan den Rijn. Marianne heeft meerdere kindermusicals en liedteksten geschreven met Bijbelse thema’s. Ze heeft veel kinderwerk gedaan in een evangelische kerk. Ze werkte als activiteiten begeleider in een verpleeghuis.
Na de dood van haar man stond het schrijven stil, maar het verlangen bleef. Met Vuurzee debuteert ze als schrijfster.
J
Jacqueline Wolfs Het boek is heel aangrijpend en vlot geschreven. Het thema werkt zeker nog na in je hoofd.
Het is beslist de moeite waard.
Je leest het in een keer uit.
K
Karin Het boek spookt nog dagen na in je hoofd. Dat dit (kinderslavernij) hedentendage nog op deze schaal gebeurt sta je niet bij stil. Hoe triest en begrijpelijk ook dat door bijgelovigheid en gebrek aan scholing de mensen zo makkelijk te beïnvloeden zijn. Na wat mooie praatjes je kind meegeven met het idee dat het naar een school gaat…. maar niets is minder waar. Ik vond het een heel goed en spannend boek.
A
Anneke Nagelhout Wat valt er nog toe te voegen aan alle recensies?
Ik zou zeggen ga t lezen maar houd je vast, je beleeft de rauwe werkelijkheid van slavernij en kinderarbeid.
Je leest t in een adem uit, maar het blijft wel door je hoofd spoken: “bestaat dit echt?”, ja inderdaad en iedereen moet het weten om er een eind aan te maken. Heel pakkend en ontroerend geschreven!
B
Bol.com Marianne de Ruijter geeft in het begin van het boek heel mooi de sfeer weer van het leven in Ghana.
Er zijn mooie woorden gegeven aan de emoties en verwachtingen van een kind en de wanhoop van hun ouders en het gemak waarmee Paki zijn zus en zwager weet te overtuigen om hun kinderen mee te geven.
Daarna wordt het boek spannend, adembenemend spannend.
Hoewel het een fictief verhaal is, besef je vooral na het lezen van het nawoord dat het op ware gebeurtenissen gebaseerd moet zijn. Het is 2021!
Omdat de verhalen vanuit de kinderen en hun oom geschreven wordt, is het veelzijdig en gaat het diep. De kinderen krijgen namelijk niets te horen, weten niet wat ze kunnen verwachten en ondergaan de mishandelingen.
Er zijn weinig personages uit boeken waar ik zo’n afkeer van kreeg als van oom Paki, hoe hij tot het einde toe, liegt, bedriegt en voor het geld kiest is zo treffend verwoord. Wanneer je hoopt dat hij mensen ontmoet die hem tot inkeer brengen maar als dat zelf niet lukt. Zit er voor de lezer niets anders op om het boek op het puntje van je stoel uit te lezen….
Het is ook een volledig verhaal, een verhaal dat verder gaat dan de gebeurtenissen zoals ze op de achterflap zijn geschreven.
Na het lezen ben je verbijstert dat dit nog steeds gebeurd en heel blij dat er mensen zijn die deze kinderen proberen te helpen.
Marianne de Ruijter heeft wederom laten zien dat ze schrijft met een hart voor de jeugd en dat haar boeken ook voor volwassenen zeer geschikt zijn om te lezen.
D
Diane Kooistra In dit boek leren we eerst Paki kennen, hij woont in Ghana en lijkt een dubbelleven te hebben. In de volgende hoofdstukken gaat hij op bezoek bij zijn zus en zwager die in een klein Ghanees dorpje wonen. Hij belooft hen te helpen door hun kinderen mee te nemen. Naar een school. Hij neemt ze echter mee naar een hele andere plek. Baruck, en Shaniya worden ieder op een andere plek vreselijk behandeld en misbruikt, zowel mentaal als lichamelijk. Terwijl hun oom Paki probeert om via een kerkgemeenschap meer kinderen te ronselen zijn er gelukkig ook mensen die zich inzetten om deze kinderen te helpen
Marianne de Ruijter geeft in het begin van het boek heel mooi de sfeer weer van het leven in Ghana.
Er zijn mooie woorden gegeven aan de emoties en verwachtingen van een kind en de wanhoop van hun ouders en het gemak waarmee Paki zijn zus en zwager weet te overtuigen om hun kinderen mee te geven.
Daarna wordt het boek spannend, adembenemend spannend.
Hoewel het een fictief verhaal is, besef je vooral na het lezen van het nawoord dat het op ware gebeurtenissen gebaseerd moet zijn. Het is 2021!
Omdat de verhalen vanuit de kinderen en hun oom geschreven wordt, is het veelzijdig en gaat het diep. De kinderen krijgen namelijk niets te horen, weten niet wat ze kunnen verwachten en ondergaan de mishandelingen.
Er zijn weinig personages uit boeken waar ik zo’n afkeer van kreeg als van oom Paki, hoe hij tot het einde toe, liegt, bedriegt en voor het geld kiest is zo treffend verwoord. Wanneer je hoopt dat hij mensen ontmoet die hem tot inkeer brengen maar als dat zelf niet lukt. Zit er voor de lezer niets anders op om het boek op het puntje van je stoel uit te lezen….
Het is ook een volledig verhaal, een verhaal dat verder gaat dan de gebeurtenissen zoals ze op de achterflap zijn geschreven.
Na het lezen ben je verbijstert dat dit nog steeds gebeurd en heel blij dat er mensen zijn die deze kinderen proberen te helpen.
Marianne de Ruijter heeft wederom laten zien dat ze schrijft met een hart voor de jeugd en dat haar boeken ook voor volwassenen zeer geschikt zijn om te lezen.
