Hartenkind vertelt het verhaal van Liva en haar moeder Lente, nadat de vader van Liva vermist wordt vervreemden ze van elkaar en dankzij de vader van Lente heeft Liva een onbezorgde jeugd op het eiland Terschelling.
Dan krijgt Lente een brief die alles voor hun verandert, ze hebben een eiland geërfd en Lente gaat naar Neveah toe om te kijken wat hier allemaal is. Daar bloeit ze helemaal op en Liva en Lente besluiten er naar toe te emigreren.
Daar komen ze weer bij elkaar en lijkt alles goed af te lopen. Dat doet het ook maar op een hele andere manier dan de lezer verwacht.
Dit boek is door 2 auteurs geschreven, het leest echt prettig als een geheel en daardoor voel je tussen de regels door dat deze samenwerking goed is verlopen. Bij elk hoofdstuk wordt aangegeven vanuit welke persoon het geschreven is en wanneer, dat helpt de lezer wel met het plaatsen van de verhalen en de gebeurtenissen uit het boek.
Het is een bijzonder verhaal waar fictie en non fictie bij elkaar komen, de stukjes met gedachten van de hoofdpersonen, een opa die mooi kan vertellen en de delen van brieven over wat er op Neseah gebeurd is maakt dat je door blijft lezen en dat het verhaal je niet loslaat.
Een enkele pentekening maakt de sfeer compleet. Samen met de soms dichterlijk geschreven zinnen die je bij blijven en een enkel gedicht of mooie tekst uit de bijbel hebben dit verhaal een beetje extra gegeven.
De personages spelen ieder een duidelijke rol en ze reageren soms op een manier die vreemd over kan komen op de lezer, bijvoorbeeld de vader van Liva die steeds verdwijnt en iedereen lijkt te denken dat hij terugdeinst voor de aandoening van zijn dochter of Liva’s moeder die in liva’s leven ook op de achtergrond lijkt te verdwijnen. Dit wordt op het laatst echt goed uitgelegd en dat is een wijze les dat je je eerst moet verdiepen in de persoon om zijn of haar gedrag te begrijpen.
Een onderliggende boodschap en het leest soms bijna als een parabel of gelijkenissen die we kennen uit de bijbel. Dit werd heel treffend gebracht door een boer met schapen.
Het einde is ontroerend mooi. Hoe alles bij elkaar komt en ook op een andere manier dan verwacht toch goed lijkt te komen.
Pas op het einde valt het kwartje en begrijp je de gebeurtenissen uit het verhaal.
Het is een bijzondere roman voor de liefhebber van persoonlijke verhalen met een vleugje mysterie en voor de persoon die na het lezen nog met het verhaal bezig wil zijn.
