Dit boek echt een aanrader, het raakte me enorm, ik vind het fantastisch als mensen hun verhaal willen delen zodat we elkaar beter gaan begrijpen.
Daarbij vind ik het een goed geschreven boek gelardeerd met humor, avontuur, verdriet enz. De eenzaamheid en onbegrip In Bianca’s leven vind ik erg verdrietig, ik besefte dat ik vaak de mensen om mij heen met ASS niet begrepen had. Gelukkig kunnen we er tegenwoordig veel informatie over vinden maar om het uit de mond van een ervaringsdeskundige te horen is heel bijzonder. Zeker als je leest hoeveel het haar heeft gekost om uiteindelijk te erkennen dat ze autisme heeft en erover durfde te praten.
Zo was op de middelbare school aansluiting vinden een groot probleem. Misschien vonden andere meiden het heel gewoon om met zijn drieën naast elkaar te fietsen naar school, voor Bianca was dat onmogelijk: “hoe deden ze dat , kletsen, fietsen en opletten tegelijk?” Trouwens ze zei ook altijd de verkeerde dingen.
Ze wilde geaccepteerd worden maar dat was moeilijk, zij hield niet van hun muziek (zij hield van klassiek en ging later ook nog naar het conservatorium na haar studie rechten) en keek niet naar hun favoriete televisieseries. Ook make-up was niet aan haar besteed, ze snapte niets van mode en liet haar haar groeien zoals het uit haar hoofd kwam 😂.
Uiteindelijk ging het negatieve steeds meer vanbinnen zitten, ze ging geloven wat er over haar werd gezegd. Ze vond zichzelf ook kinderachtig, sloom, koppig, saai, stom en raar. God had eigenlijk gewoon iemand teveel geschapen dacht ze.
Bianca wil met dit boek laten zien dat wat je aan de buitenkant aan iemand ziet, eigenlijk maar het topje is van de ijsberg die hem vanbinnen drijft. Voor wie zich anders voelt, op wat voor een manier dan ook: “ Ik geloof dat er in ieder geval Één is die jou wel ziet en Hij houdt van jou”, zegt ze.
